![](//s1.studylibfr.com/store/data-gzf/27c31f7c1d0a516e43da85c43734bd9f/1/005575494.htmlex.zip/bg3.jpg)
Het belangrijkste probleem in dit boek is dan ook het herstel: als ik niet ben wie ik
dacht dat ik was, wie ben ik dan wel? Jean-Baptiste moet zoeken naar wie hij nu echt is,
wie er verscholen zat achter die zogenaamde supermens.
Het boek heeft geen goede en geen slechte afloop: Jean-Baptiste zakt niet weg in
depressie, maar is juist gemotiveerd om anders te gaan leven en van zijn fouten te leren.
Toch is de vrouw nog steeds niet gered, hoe graag Jean-Baptiste dat ook had gewild.
7. Taalgebruik en perspectief
Het taalgebruik was toch wel erg lastig; ik ben niet zo goed in Frans en heb vaak moeite
met lezen, dus dit duurde vaak erg lang. Zelf de korte zinnetjes gaven soms problemen
door de opbouw ervan. Albert Camus schreef het boek in het ik-perspectief, omdat
Jean-Baptiste zijn eigen levensverhaal vertelt en dus ik de ik-persoon praat.
8. Titel
Letterlijke vertaling: de val. De meest logische verklaring hiervoor is de val van de
vrouw in de rivier, als je letterlijk gaat nadenken. Ik dacht ten tweede aan de val van
Jean-Baptiste: hij valt in een soort depressie, zijn beeld van zichzelf verandert drastisch
en negatief.
9. Schrijver
Albert Camus (Mondovì, Algerije, 7 november 1913 - Villeblevin, 4 januari 1960) was
een Frans filosoof, journalist en schrijver van romans, essays en toneelstukken. Hij
ontving in 1957 de Nobelprijs voor de Literatuur.
Camus wordt vaak naast Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir als een van de
leidende figuren van het existentialisme beschouwd, maar hij weigerde het label
'existentialisme' pertinent. Zijn denken verschilt van dat van Sartre waar het de aard van
het bestaan betreft: bij Camus staat het lichamelijke centraal, waar Sartre zich meer op
het intellectuele bestaan toelegde. In 1957 werd hem de Nobelprijs voor de Literatuur
toegekend, officieel niet voor zijn roman La Chute (De val), het voorafgaande jaar
gepubliceerd, maar voor zijn schrijven tegen de doodstraf in het essay Réflexions sur la
Guillotine (de guillotine werd destijds in Frankrijk nog gebruikt.)
Camus wordt over het algemeen gezien als de grondlegger van het absurdisme, een
filosofie die gerelateerd is aan het existentialisme. Volgens het absurdisme zijn mensen
fundamenteel irrationeel en is het menselijk lijden het resultaat van vergeefse pogingen
door individuen om rede of betekenis in een redeloos en zwijgend universum te vinden.
Camus beweerde dat de enige ware filosofische vraag die van zelfmoord was.
Namelijk: zouden wij ons intensief bezig moeten houden met het leven of zouden wij
ons eenvoudig moeten doden? Camus beargumenteerde dat historisch gezien de meeste
mensen of geloofd hebben dat het leven zonder betekenis is en concludeerden ten
gunste van zelfmoord, of een soort kunstmatige betekenis zoals godsdienst gecreëerd
hebben om hun leven te vullen. Camus beweert dat er ook een derde optie is: wij
kunnen ons realiseren dat het leven zonder betekenis is en niettemin onszelf in leven
houden. Mensen die voor deze derde optie kiezen zijn absurde helden.
10. Eigen mening en beoordeling
Recensie:
“Ik vind dat voor een hoog literair gehalte vereist is dat er meer achter het boek zit dan