guide de terrain des ligneux saheliens et soudano

I
^..w
#
\l\^
C. GEERLING
GUIDE DE TERRAIN
DES LIGNEUX
SAHELIENS ET SOUDANO - GUINEENS

Promotor: dr. H. C. D. de Wit, emeritus hoogleraar in de algemene plantensyste-
matiek en - geografie en in het bijzonder die van de tropen en de
subtropen.

581.91:634.0.17(252) (66/67)
C. GEERLING
GUIDE DE TERRAIN DES LIGNEUX
SAHÉLIENS ET SOUDANO-GUINÉENS
Proefschrift
ter verkrijging van de graad van
doctor in de landbouwwetenschappen,
op gezag van de rector magnificus,
dr. C. C. Oosterlee,
hoogleraar in de veeteeltwetenschap,
in het openbaar te verdedigen
op vrijdag 3 juni 1983
des namiddags te vier uur in de aula
van de Landbouwhogeschool te Wageningen.
H. VEENMAN & ZONEN BV. - WAGENINGEN - 1983

CURRICULUMVITAE
Christiaan Geerling werd geboren op 21 november 1940 te Vaassen. De lagere
school te Nijbroek, de MULO te Vaassen en de Rijks Hogere School voor Tropi-
sche Landbouw te Deventer werden doorlopen voor hij in 1963 begon met de
studie in de Bosbouw, teeltkundige richting, aan de Landbouwhogeschool te
Wageningen. In 1967 werd het kandidaatsexamen afgelegd, in 1970 het in-
genieursexamen.
Van 1970 tot 1973 heeft hij als FAO assistent deskundige (Wildlife Biology)
gewerkt aan het Department of Forestry, University of Ibadan, Ibadan, Nigeria;
van 1973 tot 1977 werkte hij als FAO Forestry Officer (Range Ecology) aan
de 'Ecole pour la Formation de Spécialistes de la Faune' te Garoua, Kameroen,
en sinds 1977 als wetenschappelijk medewerker aan de Vakgroep Natuurbeheer
van de Landbouwhogeschool te Wageningen.

STELLINGEN
1.
Epidermiskenmerken van planten worden in de taxonomie in volstrekt onvol-
doende mate gebruikt.
Eindrapport Wildbenuttings Onderzoeksproject in de Sahel (in voor-
bereiding).
2.
Plantentaxonomie is voor Afrika een steunwetenschap van groot belang.
Dit proefschrift.
3.
De konsekwentie van de nagestreefde en bereikte aanvaarding van natuur-
behoud als maatschappelijk relevant streven is, dat beweringen en adviezen van
natuurbehoudszijde gestaafd en onderbouwd moeten worden.
4.
Natuurbeheer is te belangrijk om aan natuurbeheerders te worden overgelaten:
het betreft de interactie van natuur en menselijke samenleving en is daarmee
een facet van al het menselijk handelen.
5.
Ecologisch stabiel grondgebruik is als zodanig geen garantie voor een maximum
aan natuurbehoud; beide moeten bevorderd worden, maar beider methoden en
doelstellingen kunnen en zullen botsen.
C. GEERLING & J. P. PETERS, 1983, Natuur en Milieu, 7, 1: 4-7.
6.
De aarde lijdt aan een mensenplaag.
C. GEERLING & J. P. PETERS, 1983, Natuur en Milieu, 7, 1: 4-7.
7.
De onontkoombaarheid van de degradatie van het natuurlijk systeem in de derde
wereld wordt veroorzaakt door de autonomie van de vraag naar voedsel.